ಬೆಚ್ಚಗಿತ್ತು ಬಿಸಿಮಾತು ,ಅಚ್ಚದೆ ಉಳಿಯಲಿಲ್ಲ

ಕಪ್ಪಗಿತ್ತು ಬಿಳಿಮೊಡ  ಸುಮ್ಮನೆ ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ

ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿತ್ತು ಹನಿ ಉದರಲಿಲ್ಲ

ಮಾತು ಉಕ್ಕುತ್ತಿತ್ತು ಮೌನ ಮುರಿಯಲಿಲ್ಲ

ಒಂಟಿಯಲ್ಲ ಆ ಹೆಮ್ಮರ ,ನಾನು ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವೆ

ಉದುರಿದ ಎಲೆಯ ನೆನಪಲ್ಲಿ ನೆಪವಾಗಿ

ನೆರಳ ಬಿಂಬದಲಿ ಆಕೃತಿಯಾಗಿ 

ನನ್ನದೆಯ ಉಸಿರು ತಾಗಿಸುತ್ತ ಅದರ ಉಸಿರು ಎಳೆಯುತ್ತ..............

ಮುನಿಯಬೇಡ ನೀನು
ಮುರಿದ ಮನಕೆ ಬೆಸುಗೆ ಬೇಡ
ಕತ್ತರಿಸಿದ ಕರುಳಿಗೆ ಕರುಣೆ ಬೇಡ
ಕಳೆದುಹೋದ ಕಾಲ ನೆನಪಿಸಬೇಡ
ದಿಕ್ಕರಿಸಿದ ದಾರಿಯಲಿ ನಡೆಯಬೇಡ
ಸೋಲಿಸಿದ ಆಟವನು ಆಡಬೇಡ
ಕಾಡಿಸಿದ ಕವಿತೆ ಹಾಡಬೇಡ


ನೀನ್ನ ಮೌನದಲಿ ಮಾತು ಅಡಗಿದೆ
ಸುಮ್ಮನಿದ್ದಷ್ಟು ಕಾಡಬೇಡ, ನೀ ದೂರ
ಹೋದಷ್ಟು ನೀನ್ನ ಮುಗ್ದತೆ ಸೆಳೆಯುತ್ತೆ

ಮತ್ತೆ ಸುರಿಯುವೆ

ಹಳ್ಳ ಊಕ್ಕಿ ,ಬತ್ತಿ,ಮತ್ತೆ ತಣ್ಣಗೆ ಹರಿಯುತ್ತಿದೆ
ಮರ ಹೂವಾಗಿ ,ಬರಡಾಗಿ ಮತ್ತೆ  ಚಿಗಿಯುತ್ತಿದೆ
ಮೊಡ ಸುರಿದು ಬಯಲಾಗಿ ಮತ್ತೆ ಉದುರುತ್ತಿದೆ
ಬಿಟ್ಟುಬಿಡು ಗೆಳೆಯ ನಾನೀಗ ಅವಳಲ್ಲ ,
ಹೊಸ ಟೊಂಗೆಯ ಮೇಲಿನ ಗೂಡು.
ನೀನ್ನಷ್ಟು ಗಡಸು ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಪ್ರೀತಿ ಇದೆ
ಆ ಮರದ ನೆರಳಲ್ಲಿ ಹಳೆಯ ನೆನಪು ಮರೆತು
ಮತ್ತೆ ಕನಸು ಕಾಣುವೆ.

ಸಂಜೆ

ಸಂಜೀ ಅಂದ್ರ ಭಾಳ ಖುಷಿ ಅಕೈತಿ . ಆ ಸುರ್ಯ ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ತಾ ಹೊಂಟ್ರ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಾಗ ಕಾಯ್ದ ನಿರೀಕ್ಷೆ ಮುಗಿದ ಕ್ಷಣ ಈ ಸಂಜೆ.      ಗೋಧೊಳಿ ಕಾಲ, ಎತ್ತು ಎಮ್ಮಿ ಆಕಳ ಢರಕಿ ಹಾಕಿದ್ರ ಹಕ್ಯಾಗಿನ ಸಣ್ಣ ಕರುಗಳೆಲ್ಲಾ ಅವ್ವ ಅಪ್ಪನ ಕೂಡು ಆಸೆದಾಗ ಮನೆತುಂಬ ಚಿರಾಡಿ ಒಡೊಡಿ ಬರುವ ದನಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಎದರಗೊಳ್ಳತಿದ್ದ ಕಾಲ.
ನಾನು ಅಷ್ಟ .ಸಂಜೀ ಮುಂದ ಬರೀ ಕಾತುರ ,ಹೊಲಕ್ಕ ಹೋದ ಅಪ್ಪ , ಸಂತಿಗಿ ಹೋದ ಅವ್ವ.ಯಾವಗ ಒಳ್ಳಿ ಬರತಾರು ಎನೇನ ತರತಾರು.  ಅಂತ ಕಾಯ್ದ ಸಂಜೆಗಳಿಗೆ ಲೆಕ್ಕಕಿಲ್ಲ. 

ಸ

ನೀ..!

ನನ್ನ ನಾನರಿಯದೆ ನಿನ್ನನ್ನರಿಯಲು ಹೊಗಿ
ಎಡವಿ ಬಿದ್ದೆ .  ನೀ ಓಡುತ್ತಲೇ  ಇದ್ದೆ.

ನನ್ನಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಕಂಡು  ನಿನ್ನಂತಾಗಿ
ಖಾಲಿಯಾದೆ  ನೀ ತುಂಬಿ ಕೊಂಡೆ

ಬಯಲು

ಬೆಣ್ಣಿಯಹಳ್ಲದ ಮ್ಯಾಗ ನೂರೊಂದು ಕುರಿ ಬಿದ್ದು
ತಿಳಿನೀರ ಕೆಂಪಾಗಿ ತಿರ್ಥವಾಯಿತೊ

ಎರಿಮಣ್ಣ ಹೊಲದಲ್ಲಿ ಕಬ್ಬಿಣ ಕ್ವಾರಿ ಬಿದ್ದು
ಎರಕಲುಬಡಿಯಲ್ಲ ಮಹಲಾಯಿತೊ

ರೆಂಟೆಯ ನೊಗಕೆಲ್ಲ ಉಕ್ಕಿನ ಸರಪಳಿ ಬಿದ್ದು
ಬಿಳಿಎತ್ತ ಚೆಂಡು ರಕ್ತವಾಯಿತೊ

ಹುಂಚಿಯ ಗಿಡಕ್ಕೆ ಬಾವಲಿ ಜೋತಬಿದ್ದು
ಕತ್ತಲ್ಲೆಲ್ಲ ಬೆಳಕಾಗಿ ತುರಾಡಿತೊ

ಖಾದಿಯ ಮಡಕಿಯೊಳಗ ಗಾಂಧಿಯನೋಟ ಕೊಳೆತು
ಹಸಿವಿನ ಕುಗೂ ಹಾಡಾಯಿತೋ